лақаб

[لقب]

а. номи иловагие, ки ба кас аз рӯи сифати нек ё бад, ё аз рӯи ягон кораш дода мешавад (муқ. тахаллус, ки худи шахс интихоб мекунад); унвон: лақаб гирифтан, лақаб гузоштан, лақаб додан, лақаб доштан, лақаб мондан, лақаб ниҳодан; лақаб равшантар аз ном аст (мақ.) лақаб чигунагии шахсро беҳтар аз ном ифода мекунад